Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę. 
Jan Paweł II

 nie wmawiaj mi że Ci źle

nie okłamuj samego siebie

nie mów mi że życie nie ma sensu

nie szukaj przyczyny by stać się smutniejszym

nie porównuj swojego życia do życia idealnego

zbyt wiele osób znosi ból
 zbyt wiele się już wydarzyło

zbyt wiele jest do naprawienia
 zbyt wiele na tym świecie jest złego

lecz spójrzmy że jest cudownie

lecz doceńmy to co mamy

lecz zacznijmy działać

bo mamy siebie

bo potrafimy wybaczać

jesteśmy po to by umieć naprawdę kochać

Niezapomniane chwile przy ognisku 

gdzie dźwięki gitary oraz innych instrumentów nam rozbrzmiewały... 

Brak lata powoduje, że gdzieś w powietrzu wisi chandra. 

Cóż można rzec oby do lata... 

Pamiętasz tamte chwile ?

Gdy na ławce obok bloku

rozbrzmiewały głośne śmiechy

zadowolonych młodych dzieci

Brak wyobraźni o życiu dorosłym

Brak zmartwień o przyszłości

Brak tego co złego

Dziś każde z nas może tylko pomarzyć

by stać się jeszcze raz dzieckiem

Tak wiele się wydarzyło

Tak wiele już się śniło

Tak wiele w swych prostych gestach się zatraciło

Teraz można mieć żal, że tak banalnie

zostało coś obalone co było niegdyś

tak wspaniałe i szalone

Wybrałeś drogę którą teraz podążasz

czy ta droga była zła a może dobra

to już każdego z nas indywidualna sprawa

Lecz jedno tylko pozostaje są

to chwile szalone i wspaniałe 

w pamięci naszej na długo trwałe

 Wiersz specjalnie napisany dla pewnej osoby o imieniu Martyna,
zaczerpnięty z jej życia... ogólnie jedno zdanie zacytowałam z wiersza (pogrubione)  który znalazłam około 6 lat temu w internecie ale nie mam pojęcia kto go napisał...bardzo pasowało do tej sytuacji w jakiej moja bohaterka się znalazła.

          Po burzy zawsze wychodzi słońce 

Codziennością żyła, młoda i skromna była
Jak każdy w jej wieku nie zastanawiała się,
co przyniesie jej jutro...
śmiech, strach czy może będzie jej smutno
W marzenia ubrana, miła i kochana
mająca na co dzień nowe zadania...

Coś się jednak stało,
w codzienności i w jej życiu
bardzo zadrgało...
Chorobą nagle obarczona
tak bardzo przytłumiona...
Sama sobie z myślami pozostawiona

Lecz poczuła kto ją kocha
oraz kto przy niej z nią szlocha
Doceniła dar rodziny i uścisk matczyny
Po zmaganiach tej choroby
najtrudniejszych w życiu chwilach...

Podziękować za nie mogła
Bo przyniosło piękne chwile
kiedy to w brzuchu
pojawiły się motyle.

Dziś uśmiechnięta i zadowolona
każdego dnia w myślach i snach
w głowie i w mowie
Cudownego tak bardzo ukochanego
człowieka posiada...

Dla którego życie by oddała
I z którym swe życie związać
tak bardzo zechciała...

Umieszczane wiersze są mojego autorstwa

Tam
gdzie sny się spełniają
a pragnienia
w rzeczywistość
zamieniają...

Tam
gdzie zła nie ma,
a dobra tyle, że nawet
największa tama nie utrzyma...

Tam
gdzie miłość
wieczna
i bajeczna

Tam
gdzie słowa smutek 
nie znają
a łzy w wielki dostatek
 się zamieniają...

gdzie góry i lasy życie nowe dają
 gdzie ludzie o siebie dbają
  gdzie każdy pragnie żyć 
     gdzie wybrany dobry człowiek może tylko TAM  być...

przed słońcem chmura

przed chmurą ziemia

na ziemi deszcz 

deszcz leje z nieba 

na niebie chmury 

za chmurą słońce 

bardzo jasne i gorące...